27 april vrijdag
Door: bennie en annelies
27 April 2007 | Spanje, Madrid
Hallo lieve mensen thuis,
Allereerst Greteke van harte gefeliciteerd met de nieuwe titel en fase in je leven nu je oma bent geworden!
Verder iedereen bedankt voor de mailtjes!
Er is weer veel gebeurt sinds de laatste mail en hier komt ie:
We zijn van de warme meseta in het regenachtige Gallicie nu, het lijkt wel op het land van Asterix en Obelix, erg Celtisch.
Je voelt het ook goed aan de sfeer die hier hangt....
Het is een boerenland landschap met kleine dorpjes, koeien ( en de stront op elke straat en pad) en de met mos en prachtige planten begroeide muurtjes.
Er staan hier ook erg oude bomen en sommige staan er als vreemde gedaantes. Heel mistiek allemaal, maar ik voel me hier erg op mijn gemak.
We zijn vanaf Villafranca de Bierzo een stuk met de bus gegaan, omdat we weer de bergen in moesten en het slecht weer werd. Dan heb je er niets aan te glibberen in de bergen, terwijl je niets ziet. Dus gesmokkeld en we hebben nu alles met alkaar 100 km niet gelopen.
Maar het fijne is, dat we weer mensen terug zien, die we vanaf het begin mee op trokken, gisteren Angel en Sandra, vanmorgen liepen we langs een cafeetje en daar kwam opeens Marvin naar buiten, die even het weer wilde bekijken, voordat hij op pad zou gaan. Dat werd dus een uurtje later...
Maar goed, we kunnen het heel goed samen vinden, Bennie en ik en voelen ons allebei erg gelukkig , dat we dit samen mogen beleven!
We zien er echt een beetje tegenop om het af te moeten sluiten...
Maar we zijn nu een kilometer of 65 vanaf Santiago en om de 500 meter staat nu een paal met de kilometerstand erop, die nog moet. Een eitje dus. Heb een beetje last van mijn rechterbeen nu, de tendo, maar we doen het rustig aan en hopen op 1 mei in Santiago, samen met de anderen een waardig einde aan de camino en afscheid te kunnen nemen van elkaar.
We zijn nog van plan om daarna naar Finnestera te gaan, tijd genoeg...
We hebben allebei al zoiets van, dit moeten nog eens een keer weer gaan doen, het is zo´n unieke belevenis. Gisteravond nog gegeten met een broer en zus uit de buurt van Osnabruck, de man wilde graag de camino lopen, maar zijn vrouw wilde niet. Nu is zijn zus mee, want hij durfde niet alleen te gaan. Dat alleen gaan is dus heel betrekkelijk, want je bent niet alleen! Dat is het idee, dat men ervan heeft, omdat je alleen loopt. Maar er lopen duizenden, en je komt steeds mensen tegen,en heb je hulp nodig, dan is er hulp, waar dan ook vandaan, en op de juiste tijd, het is een mysterie, maar dat is mijn eigen ervaring. Iedereen help hier iedereen....
Ook de bevolking!
Nou, we gaan weer verder, de regen is gestopt en we willen nog een km of 10 lopen.
Groetjes aan iedereen en een dikke knuffel van Bennie en Annelies.
O ja, weet niet of ik dat heb verteld, maar die Tatoeman, waar ik over vertelde, bleek die bekende tatoeman te zijn uit Amsterdam, Henk Schifmacher of zo,en in Hart van Nederland zijn verhaal verteld te hebben. Weten wij veel, ik heb geen tatoes, dus.....
Allereerst Greteke van harte gefeliciteerd met de nieuwe titel en fase in je leven nu je oma bent geworden!
Verder iedereen bedankt voor de mailtjes!
Er is weer veel gebeurt sinds de laatste mail en hier komt ie:
We zijn van de warme meseta in het regenachtige Gallicie nu, het lijkt wel op het land van Asterix en Obelix, erg Celtisch.
Je voelt het ook goed aan de sfeer die hier hangt....
Het is een boerenland landschap met kleine dorpjes, koeien ( en de stront op elke straat en pad) en de met mos en prachtige planten begroeide muurtjes.
Er staan hier ook erg oude bomen en sommige staan er als vreemde gedaantes. Heel mistiek allemaal, maar ik voel me hier erg op mijn gemak.
We zijn vanaf Villafranca de Bierzo een stuk met de bus gegaan, omdat we weer de bergen in moesten en het slecht weer werd. Dan heb je er niets aan te glibberen in de bergen, terwijl je niets ziet. Dus gesmokkeld en we hebben nu alles met alkaar 100 km niet gelopen.
Maar het fijne is, dat we weer mensen terug zien, die we vanaf het begin mee op trokken, gisteren Angel en Sandra, vanmorgen liepen we langs een cafeetje en daar kwam opeens Marvin naar buiten, die even het weer wilde bekijken, voordat hij op pad zou gaan. Dat werd dus een uurtje later...
Maar goed, we kunnen het heel goed samen vinden, Bennie en ik en voelen ons allebei erg gelukkig , dat we dit samen mogen beleven!
We zien er echt een beetje tegenop om het af te moeten sluiten...
Maar we zijn nu een kilometer of 65 vanaf Santiago en om de 500 meter staat nu een paal met de kilometerstand erop, die nog moet. Een eitje dus. Heb een beetje last van mijn rechterbeen nu, de tendo, maar we doen het rustig aan en hopen op 1 mei in Santiago, samen met de anderen een waardig einde aan de camino en afscheid te kunnen nemen van elkaar.
We zijn nog van plan om daarna naar Finnestera te gaan, tijd genoeg...
We hebben allebei al zoiets van, dit moeten nog eens een keer weer gaan doen, het is zo´n unieke belevenis. Gisteravond nog gegeten met een broer en zus uit de buurt van Osnabruck, de man wilde graag de camino lopen, maar zijn vrouw wilde niet. Nu is zijn zus mee, want hij durfde niet alleen te gaan. Dat alleen gaan is dus heel betrekkelijk, want je bent niet alleen! Dat is het idee, dat men ervan heeft, omdat je alleen loopt. Maar er lopen duizenden, en je komt steeds mensen tegen,en heb je hulp nodig, dan is er hulp, waar dan ook vandaan, en op de juiste tijd, het is een mysterie, maar dat is mijn eigen ervaring. Iedereen help hier iedereen....
Ook de bevolking!
Nou, we gaan weer verder, de regen is gestopt en we willen nog een km of 10 lopen.
Groetjes aan iedereen en een dikke knuffel van Bennie en Annelies.
O ja, weet niet of ik dat heb verteld, maar die Tatoeman, waar ik over vertelde, bleek die bekende tatoeman te zijn uit Amsterdam, Henk Schifmacher of zo,en in Hart van Nederland zijn verhaal verteld te hebben. Weten wij veel, ik heb geen tatoes, dus.....
-
27 April 2007 - 11:50
Wim Schott:
Allereerst nog bedankt voor de uitleg van "meseta". Zo te horen is er daar best veel van want jullie lopen er nog steeds doorheen! Dat gevoel van nooit alleen te zijn als pelgrim herinner ik me uit Lourdes. Daar ontmoette je ook temidden van tienduizenden steeds weer unieke mensen uit de hele wereld en je vond ze ook zo weer terug in de massa. Je was elkaar nooit kwijt. Hoop dat jullie ook nog een periode van mooi weer zullen meemaken; hier is het al weken zomers. Maar ja; als pelgrim moet je toch ook afzien, nietwaar?
De schilderles loopt hier langzaam ten einde; heb, op basis van jouw "orde op zaken" iets exotisch gemaakt en neem dat in september wel mee.
Geniet nog met volle teugen van het laatste stuk van jullie wandeling.
Groeten,
Wim -
28 April 2007 - 21:43
Jan En Gré:
Het heeft even geduurd voor we weer reageren, maar hier is het Spaans weer en dan is er van alles te doen, binnen en buiten. Wat zijn jullie al ver, nog korter dan van Santiago naar de zee! Inmiddels heb ik een afgeschreven boek van de bieb over Spanje, jullie moeten het maar zien als je terug bent( want dat is al zo, jammer, jammer), dan kun je nog even weer terug genieten.
We waren een tijdje geleden in het Historish museum van Amsterdam en daar beneden had een tatoe-man zijn zaak, praktijk,winkel, hoe noem je dat? Toen wij er waren, was hij ook afwezig, mogelijk is dat dezelfde?
Als jullie met deze temperaturen lopen en zoveel zon, mag je wel een parasol gebruiken, of zeker een zonnehoed, hebben jullie die ook? Hier gaan we ons op Koninginnedag voor bereiden,dan is hier van alles te doen en mogen we onze spullen verkopen ,dan zijn jullie ongeveer over! Geniet van deze laatste dagen daar, sterkte en beterschap met je been Annelies, prettig week-end en liefs van Jan en mij uit Borne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
